ARZUHALCİ

Ücret Karşılığı mektup, dilekçe vb. yazan, form dolduran kimselere Arzuhalci denir.

Arzuhalciler dilekçe yazmanın yanısıra, vatandaşın yerine onların resmi dairelerdeki ( bayındırlık, tapu, evlenme vs.) işlerini de takip eden kişilerdir..

arz-u hâl yapan kişi manasına gelir. arz-u hal ise " durumu belirtmek " manasına gelir. yani hali, durumu, vaziyeti söyleyen, bildiren kişi manasına gelir. fakat kelime anlamının ötesinde arzuhal dilekçe demektir. yani arzuhalcinin tam türkçe karşılığı dilekçecidir.

Arzuhalci, eskiden belediye veya adliye gibi devlet dairelerinin yakınında, köşebaşlarında; halkın mektup, dilekçe yazmak gibi işlerini yapan kişiydi.

Arzuhalcilik karlı ve geçerli bir meslekti. Osmanlılarda arzuhalcilik bir teşkilata bağlı olarak, resmi müsaade ile yapılırdı.

Arzuhalci olmak isteyen bir kimse, Arzuhacibaşı, Divan-ı hümayun çavuşları, ocağın zabitlerinden çavuşlar emini ve katibinden müteşekkil bir kurul önünde imtihan verir; kazandığı takdirde arzuhalciliğe kabul edilirdi. İmtihanda, kanun bilgisi ve yasak edilen şeyleri bilmek gibi vasıflar aranırdı.

Arzuhalcinin yegane sermayesi; küçük bir masa ile bir kaç divit veya kamış kalem, bir mikdar kağıt, zarf ve kurutma tozundan ibaretti.

Genellikle bunlar namuslu, güngörmüş hukuki meseleleri iyi bilen, ihtiyar halkın sempatisini kazanmış kişilerdi. Halkın her çeşit ihtiyacına cevap veren arzuhalcilerde, bazan acelesi olanlar için hazır yazılmış mektuplar bulunurdu. Bugün eski divitler yerine daktilolar kullanan arzuhalcilere, Vergi daireleri, Hükümet Konakları ve Adliye  yakınlarında az da olsa rastlamak mümkündür.